Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati |14 december 2023

7 oktober luidde een nieuw tijdperk in het Arabisch-Israëlische conflict in. In het verleden hebben we het kwaad aan de andere kant van onze grenzen laten leven. Wij vonden het niet leuk, maar hebben het er maar bij gelaten. De redenen voor deze tolerantie kwamen zowel van buiten als van binnen Israël. Daarbuiten was er grote druk vanuit de wereld dat er een oplossing moest worden gevonden die onafhankelijke staten voor Israël en de Palestijnen mogelijk zou maken. Elke door de Joden waargenomen minachting ten opzichte van de Arabieren werd onmiddellijk aangepakt door de Verenigde Naties, die veroordelende resoluties tegen Israël opstelden alsof ze pick-uptrucks waren in een Ford-fabriek.

In het land hadden we een grote populatie liberale optimisten die echt van mening waren dat als we aardig waren voor de Palestijnen, we ze voor ons konden winnen. ‘Ze haten ons nu, en waarschijnlijk met goede reden. Als we gewoon van ze houden, zullen ze van ons gaan houden. Liefde overwint tenslotte altijd!” Tragisch genoeg waren de kibboetsen die langs de grens werden aangevallen grotendeels bevolkt door veel van deze goedbedoelende maar naïeve families. Het is echt hartverscheurend.

Zoals ik al zei, bevinden we ons in een nieuw tijdperk in Israël. Niemand hoopt meer dwaas dat er een relatie tussen Palestijnen en Israëliërs kan worden gesmeed. Door de acties van deze nazi-monsters verspeelden ze elk recht dat ze dachten te hebben op Gaza. Er zullen geen Palestijnse nederzettingen ten zuiden van onze grens zijn.

‘Maar Amir, dat is niet eerlijk tegenover alle onschuldige burgers! Ze kunnen er niets aan doen als er terroristen onder hen wonen!” Ik begrijp dat er onschuldigen zijn. En ik erken ook dat er christenen onder de Palestijnen zijn. De onschuldigen en de gelovigen in Gaza vormen echter een zeer kleine minderheid. Gisteren heeft het Palestijnse Centrum voor Politiek Onderzoek en Onderzoek, gevestigd in Ramallah, de resultaten van hun onderzoek vrijgegeven. Van de Palestijnen in Judea en Samaria zei 82% dat het bloedbad van 7 oktober een passend antwoord was op de aanvallen op de Al-Aqsa-moskee (die nooit daadwerkelijk hebben plaatsgevonden) en om gevangenen uit Israëlische hechtenis te bevrijden. 70% denkt dat gewapend terrorisme een goede oplossing is om een ​​einde te maken aan de bezetting. 90% roept op tot het aftreden van Mahmoud Abbas en meer dan 60% roept op tot de ontbinding van de Palestijnse Autoriteit (PA). Met andere woorden: Abbas en de PA zijn voor hen niet radicaal genoeg. Ze willen dat Hamas de leiding heeft.

We bevinden ons niet langer in een tijdperk van verzoening of compromissen. We bevinden ons in het tijdperk van de overwinning. De Palestijnen in onze regio en over de hele wereld zijn opgehouden hun bedoelingen om Israël te vernietigen te maskeren. Zij hebben de handschoen neergelegd: het zijn zij of wij. Wij hebben niet om dit gevecht gevraagd. Deze keuze wilden wij niet maken. Maar we zullen het ook niet uit de weg gaan. Druk van buitenaf heeft ons er in het verleden altijd toe gebracht onze reacties te matigen. Dat is niet langer waar.

Dit zal een moeilijke weg zijn, omdat het mondiale sentiment zijn invloed op Israël blijft uitoefenen. De afgelopen week verwierpen de Verenigde Naties (VN) een voorgestelde resolutie van de VS die een veroordeling van Hamas zou omvatten. De hele wereld zag wat die nazi-terroristen deden. Hun eigen camera’s toonden trots hun marteling, verkrachting en moord op Joden van alle leeftijden, van kleine kinderen en baby’s tot ouderen. Toch weigert de wereld deze groep te veroordelen omdat het bloedbad tegen Israël werd uitgevoerd.

De VN vonden echter wel de stemmen om een ​​andere resolutie aan te nemen. Er werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. De stemming was 153 tegen 10 bij 23 onthoudingen. Veel van onze Europese ‘vrienden’ hebben vóór de resolutie gestemd😳. Ik was zo trots op de Israëlische ambassadeur bij de VN, Gilad Erdan. Hij hield in de Algemene Vergadering een bord omhoog met de tekst: “Voor een staakt-het-vuren, bel [telefoonnummer] Vraag om Yahya Sinwar”. Sinwar is het hoofd van Hamas in Gaza, en het telefoonnummer was van hem. In een interview zei Erdan dat Sinwar een onmiddellijk staakt-het-vuren zou kunnen regelen als hij dat zou willen. Het enige wat hij hoeft te doen is alle gijzelaars terug te brengen en zich over te geven.

Zoals voorspeld lijkt onze nauwste bondgenoot, de VS, onze strijd om te overleven moe te worden.

• President Joe Biden maakte dinsdag in een verklaring duidelijk dat premier Netanyahu in de toekomst een Palestijnse staat niet zal kunnen weigeren. Dit is niet verrassend, aangezien de president al lange tijd voorstander is van een tweestatenoplossing. Sorry, meneer de president, maar dat is nu van tafel.
• Biden uitte ook zijn bezorgdheid over het feit dat Israël de steun begint te verliezen als gevolg van willekeurige bombardementen. Dit zijn de ‘willekeurige bombardementen’ van Hamas En niet de nauwkeurig gerichte eliminatie van terroristische faciliteiten, wapens, tunnels en personeel door Israel.
• Ten slotte suggereerde president Biden dat Netanyahu de samenstelling van zijn regering moet veranderen, door te zeggen dat “deze regering in Israël het erg moeilijk maakt.” Ik ben er zeker van dat onze premier deze suggestie serieus zal overwegen.

We erkennen dat we de publieke opinie aan het verliezen zijn, maar dat is niets nieuws. Het betekent alleen maar dat we teruggaan naar de oude status quo van het mondiale antisemitisme. Zeer publieke incidenten zijn dagelijks in het nieuws… In Polen hanteerde parlementslid Grzegorz Braun, in een daad van domheid en waanzin, een brandblusser om een ​​brandende menora in het parlementsgebouw aan te vallen. Hij is nu uitgesloten van de rest van de zitting, zijn overheidsuitkering is ingehouden en wordt strafrechtelijk vervolgd. Bedankt, Polen! In de Turkse Grote Nationale Vergadering veroordeelde lid Hasan Bitumen Israël heftig en sloot af met: “Jullie zullen niet ontsnappen aan de toorn van Allah.” Vervolgens kreeg hij een hartaanval voordat hij zelfs maar van het podium afkwam. Het lijkt erop dat iemand niet aan Gods toorn is ontsnapt. Update vertaler: Is op dit moment overleden.

Heel opmerkelijk is de groeiende heftigheid van het antisemitisme. De Anti-Defamation League rapporteerde sinds 7 oktober 2.031 incidenten van antisemitisme in de VS. Dat is het hoogste cijfer over twee maanden ooit en is 331% meer dan vorig jaar. Gewelddadige protesten, wrede aanvallen en dreigend vandalisme nemen in de westerse landen allemaal toe. Het was de afgelopen week vooral merkbaar toen stad na stad in Amerika en Europa hun openbare Channukah-ceremonies afzegde vanwege angst en bedreigingen.

Ondanks dit alles zal Israël niet stoppen met vechten totdat we veilig zijn. Gisteren was een bijzonder moeilijke dag, omdat we in een tijdsbestek van 24 uur tien soldaten verloren in de wijk Shujaiya in Gaza. En voor degenen die zeggen: “Slechts tien? Kijk eens naar alle Gazaanse soldaten die Israël doodt.” Nogmaals, wij hebben niet voor deze oorlog gekozen. Ze hebben de beer gepord. Nu zijn we wakker. We horen het velen zeggen maar dit in nog niet het Ezechiel scenario dat plaats gaat vinden vlak voor de eindtijd.

De strijd woedt nog steeds op de Westelijke Jordaanoever, vooral in de regio Jenin. Hamas- en Palestijnse Islamitische Jihad-terroristen worden uit hun schuilplaatsen gerukt en in hechtenis genomen of vermoord. In het noorden blijft Hezbollah raketten afvuren op Israël, wat leidt tot regelmatige vergeldingsluchtaanvallen. Gisteren bombardeerden straaljagers Hezbollah-faciliteiten in en rond Nakoura. Tot nu toe zijn ruim 100.000 inwoners van Zuid-Libanon naar het noorden geëvacueerd. Het lijkt erop dat ze erkennen wat wij in Israël allemaal weten, namelijk dat de militaire campagne in het noorden onvermijdelijk is. Commandant van het Israëlische Thuisfront Commando, majoor Rafi Milo, verklaarde: “Er is een streefdatum voor de oorlog met Hezbollah. Wij bereiden ons erop voor. De situatie in het noorden is slechter dan de situatie in het zuiden.” We zijn niet veilig bij Hezbollah, een ongelooflijk gewelddadige, goed gefinancierde en goed opgeleide proxy-militie voor Iran, vlak over onze grens. Toen ik sprak over een tijdperk van overwinning, bedoelde ik alle kanten. Op 7 oktober ontketende Hamas een reactie die alleen volledig zal zijn als wij, zoals de meeste landen in het Westen, veilig kunnen rusten zonder bang te hoeven zijn dat onze buren raketten op onze steden zullen afvuren of onze grenzen zullen binnenvallen.

Er is een golf van kritiek op Israël ontstaan ​​als gevolg van foto’s van gevangengenomen Gazaanse terroristen die alleen hun ondergoed dragen. Ik heb daar twee reacties op.

1. Ten eerste is dit tactisch. Het zorgt ervoor dat ze geen wapens bij zich hebben, en het maakt ze heel gemakkelijk te herkennen als ze proberen te ontsnappen.
2. Ten tweede waren deze zelfde mannen in het geheel niet bezorgd over de schaamte en terreur die zij hun slachtoffers veroorzaakten toen zij hen verkrachtten en vermoordden. Vergeleken met hun misdaden is een beetje openbare ondergoedtijd niet eens van onmenselijke omvang.

Bovendien kan Hamas tenminste zien wat er gebeurt met hun gevangengenomen soldaten. Israël heeft nog steeds 135 onschuldige burgers die ergens in Gaza worden gegijzeld. We hebben geen idee in welke omstandigheden ze worden vastgehouden. Wat we wel weten is dat er minstens twintig mensen zijn vermoord terwijl ze in gevangenschap zaten. Er zal geen sprake zijn van een staakt-het-vuren totdat we er zeker van zijn dat we al die gijzelaars terug zullen krijgen. Heb je dat gehoord, Yahya Sinwar? Als je dit hoopt te overleven, is het teruggeven van onze dierbaren je eerste stap.

Let op – Dit is een vertaalde wekelijkse nieuwsbrief uit het Engels van Amir Tsarfati van Behold Israel. Dit gaat over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.