Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 17 oktober 2024

Gisteravond begon de week van Soekot, oftewel het Loofhuttenfeest. De feesten die de Heer in de Pentateuch instelde, werden ingesteld als symbolen van Gods verlossingsverbond met Israël en de hele mensheid. In elke herdenking of viering vinden we zowel een herinnering aan Israëls gebondenheid en slavernij, maar ook een hoop op een beloofd land.

Het Loofhuttenfeest is het laatste van de zeven feesten die in Leviticus 23 worden genoemd. Het is dus geen verrassing dat het een feest is. Als je een echte volgeling van God bent, is er altijd een gelukkig einde. De Heer zei tegen Mozes dat hij Soekot moest herdenken met offers en dat hij de week moest afsluiten met een sabbatsrust. Het meest ongewone onderdeel van de viering was echter de woonruimte van de mensen.

Leviticus 23:42-43
‘Gij zult zeven dagen in loofhutten wonen. Allen die inheemse Israëlieten zijn, zullen in loofhutten wonen, zodat uw generaties zullen weten dat Ik de kinderen van Israël in loofhutten heb laten wonen toen ik hen uit het land Egypte bracht: Ik ben de Heer, uw God.’

Dit moest een ervaringsgerichte herinnering zijn aan Gods trouw. ‘Papa, waarom slapen we in deze tent als we een prima huis hebben?’ “Omdat God vele jaren geleden onze voorouders uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd. Daarna zorgde Hij meer dan 40 jaar lang dag na dag voor hen in de wildernis, door hen voedsel te eten en water te drinken te geven. Zo’n God is Iemand die we voor alles kunnen vertrouwen.”

Maar nog meer dan dat Soekot een beeld is van Gods zorg voor Zijn volk, is het een voorafschaduwing van Gods verlossingsplan. Van alle feesten die door Israël worden gevierd, is dit het enige waarvan wordt gezegd dat het door alle naties wordt gevierd. De profeet Zacharia zegt: “En het zal geschieden dat iedereen die overblijft van alle volken die tegen Jeruzalem zijn opgetrokken, van jaar tot jaar zal optrekken om de Koning, de Heer der heerscharen, te aanbidden en het Loofhuttenfeest te vieren.” (Zacharia 14:16). Komen alle landen naar Jeruzalem voor een jaarlijks Joods feest? Eerlijk gezegd klinkt dat een beetje verrassend.

Zoals alle feesten en vele profetieën is er zowel een nabije schaduw als een toekomstige vervulling van het Loofhuttenfeest. In de nabije omgeving is Soekot een herinnering aan het feit dat God Zijn volk trouw voorzag en beschermde totdat ze het beloofde land bereikten. In de toekomst zal het een herinnering zijn aan hoe God voorzag in de middelen en de bescherming om Zijn volk naar Zijn koninkrijk te krijgen. Zijn volk bestaat uit degenen die hun leven aan de Heiland hebben gegeven. Het middel is genade door geloof in de kruisiging en opstanding van Jezus. De bescherming wordt gevonden in de dood voor degenen die ons zijn voorgegaan, de opname voor degenen van de kerk die nog leven als God op het punt staat Zijn zevenjarige reiniging van de aarde te lanceren, en de herrezen lichamen voor allen die zich met Jezus hebben verenigd. vóór, tijdens of onmiddellijk na de verdrukking.

Wanneer de verdrukking voltooid is, de kerk is teruggekeerd en heel Israël zich individueel heeft bekeerd en gered is, zullen we het nieuwe beloofde land binnengaan. Het zal een duizendjarig koninkrijk zijn waarover Jezus Zelf zal regeren vanaf Zijn troon in Jeruzalem. Dit zal ook een tijd zijn waarin iedereen uit alle landen naar Jeruzalem zal komen om zich te herinneren hoe het was toen we worstelden in de tijdelijke woningen van ons lichaam. We zullen terugkijken op hoe God er altijd voor ons was en ons erdoorheen heeft gedragen. En we zullen Zijn naam vreugdevol prijzen terwijl we het eeuwige leven vieren dat Hij ons heeft gegeven door het offer van de Messias.

Dus: Gelukkig Loofhuttenfeest! Te midden van de duisternis van deze wereld is het zo goed om te onthouden dat er een stralend licht is!

Het Midden-Oosten

Libanon

Voor degenen die denken dat Israël eenvoudigweg dacht dat ze, omdat ze goed bezig waren in Gaza, van de gelegenheid gebruik zouden maken om een ​​neutraal Libanon aan te vallen, wil ik een paar statistieken geven.

• In het jaar sinds het begin van de oorlog in Gaza zijn vanuit Libanon 13.400 raketten en drones op Israël afgevuurd.
• Dat wordt vergeleken met 13.200 raketten uit Gaza,
• 400 raketten en drones uit Iran,
• 180 raketten en drones uit Jemen en
• 60 raketten uit Syrië.

Hezbollah in Libanon schoot eerst op Israël, en sindsdien zijn ze vaak doorgegaan met schieten. Ze grepen de stier; nu krijgen ze de hoorns.

• Die hoorns komen in de vorm van luchtaanvallen die hoofdkwartieren, raketwerpers en wapenopslagplaatsen vernietigen.
• Terroristische leiders worden het doelwit en worden geëlimineerd.
• Ter plaatse roeit de IDF de Radwan-troepen van Hezbollah uit en blaast hun tunnelsysteem op.
• In dorpen in Zuid-Libanon worden Israëlische vlaggen gehesen terwijl de grondtroepen door het platteland trekken.

Tot nu toe is het een nederlaag geweest. Maar er is nog veel meer te doen.

De zware taak om de dreiging van Hezbollah te elimineren wordt nog duidelijker gemaakt door de inhoud die in de wapenopslagplaatsen wordt aangetroffen. Het is duidelijk dat Hezbollah zich voorbereidde op een lange oorlog. We hebben wapens gevonden uit Iran en Rusland, maar ook een aanzienlijk aantal Amerikaanse en Israëlische wapens. Israël dacht dat ze goed werk hadden geleverd bij het vertragen van de smokkel, maar nu blijkt dat ze er slechts in zijn geslaagd om ongeveer 30 procent van de binnenkomende wapens te dwarsbomen. Tot niemands verrassing vond al deze smokkel plaats onder de neus van de Verenigde Naties. Zoals u in het VN-gedeelte hieronder zult lezen, is het internationale orgaan zo antisemitisch geworden dat het, als het om Israël gaat, opereert als een grote en goed gefinancierde terroristische organisatie.

Helaas heeft Hezbollah zijn successen geboekt. Zondag slaagde een Hezbollah-drone erin om onopgemerkt de grens over te steken en de Binyamina IDF-basis te bereiken. Het stortte neer door het dak van de eetzaal, waarbij 3 tot 4 kilo met granaatscherven beladen explosieven tot ontploffing kwamen. Vier 19-jarige infanteriestagiairs kwamen om door de ontploffing, terwijl nog eens 58 gewond raakten. We rouwen om het verlies van die jonge mannen die nog maar net aan hun leven begonnen.

Gaza

LAATSTE NIEUWS DONDERDAG OCHTEND: YAHYA SINWAR IS DOOD
Na al het volgen van Yahya Sinwar, de leider van Hamas, en alle gerichte aanslagen op zijn leven die moesten worden afgebroken omdat hij zich omringde met onze gijzelaars, was er een soldaat uit Rafah nodig die een mortiergranaat afvuurde op drie willekeurige doelen om deze moordenaar te vermoorden. De cadet zag de drie terroristen en stuurde een dodelijke man hun kant op. Toen de soldaten de lichamen gingen identificeren, waren ze geschokt toen ze Sinwar zagen. Er werd een identificatieproces gestart, dat nu voor 99 procent heeft bevestigd dat het DNA van een van de terroristen toebehoorde aan de massamoordenaar. Ik moet toegeven dat ik nogal sceptisch was toen ik het rapport voor het eerst hoorde. Maar nu lijkt het erop dat het nieuws waar is. Het doet me denken aan de dood van koning Achab met het willekeurige schot van een boog. Dit is echt Gods werk!

Israël zet zijn opruiming van Hamas in het noorden van Gaza voort. Het terroristische netwerk heeft zijn verschansing nooit opgehouden, en Israël heeft een bufferzone nodig zodat mensen die in het zuiden van het land wonen dit kunnen doen zonder bang te hoeven zijn dat Hamas opnieuw de grens overstroomt. Het lijkt een logische reactie op een bloedbad. Dat zou tenminste zo zijn als we geen Joden waren.

De Verenigde Staten hebben nu officieel gedreigd met een wapenembargo als Israël zijn humanitaire spel jegens de burgers van Gaza niet opvoert. Israël duwde terug, en ik vermoed dat het gesprek ongeveer zo ging:
Israël: “Je realiseert je dat Hamas alle humanitaire hulp steelt en het weinige dat ze zelf niet gebruiken, vervolgens aan het volk verkoopt.”
Washington: “Niet ons probleem.”
Israël: “De enige reden dat mensen gevaar lopen is dat Hamas hun eigen volk als menselijk schild gebruikt.”
Washington: “Niet ons probleem.”
Israël: “Bovendien mogen daar sowieso geen burgers zijn. We hebben ze keer op keer gewaarschuwd om daar weg te gaan, omdat we naar binnen moeten komen om Hamas te bereiken.”
Washington: “Interessant. Niet ons probleem.

”Kamala Harris postte op X dat Israël “meer moet doen om de hulpstroom te vergemakkelijken….” Wanneer is er in de geschiedenis ooit een leger onder druk gezet om zijn vijand van voedsel en kleding te voorzien? Moeten we ze munitie en raketten sturen terwijl we toch bezig zijn? “Hé, wat jullie van Hamas ook willen, vul gewoon een vorderingsformulier in en wij bezorgen het jullie in een mum van tijd!” Het is belachelijk. Het is dwaas. Waarom oefenen de VS geen druk uit op Hamas om de burgers de humanitaire hulp te geven die ze hebben gestolen? Er is daar genoeg eten. Het is een belachelijke situatie en de enige reden waarom we onder druk worden gezet om onze vijanden te voeden is omdat wij Joden zijn, en de Joden worden verondersteld te doen wat hen wordt opgedragen. Niemand zegt tegen Poetin dat hij hulp moet overbrengen naar Oekraïne. Saoedi-Arabië wordt niet onder druk gezet om de Houthi’s in Jemen te voeden. Misschien kunnen de VS de Iraniërs overhalen om wat hulp naar de Koerden te sturen. Het zal nooit gebeuren, omdat het in elke andere context dan Israël als absoluut onzin zou worden beschouwd.

Westelijke Jordaanoever

Een terrorist kwam dinsdag Israël binnen vanaf de Westelijke Jordaanoever en begon langs de snelweg Route 4 ten noorden van Ashdod te lopen. Hij werd opgemerkt door een politievoertuig en zwaaide naar hem toe voor een veiligheidscontrole. Toen hij dichterbij kwam, opende hij het vuur en doodde de 33-jarige politieagent Adir Kadosh. Vervolgens schoot hij op andere voertuigen, waarbij nog eens vier gewond raakten. Een vrijwilliger van de ambulancedienst schoot terug en doodde de moordenaar. Er komt nog maar één terreuraanval binnen vanaf de Westelijke Jordaanoever.

Verenigde Naties (UNIFIL)

Het zal voor niemand een verrassing zijn dat de Verenigde Naties opnieuw actief tegen Israël werken in een oorlogsgebied. In Gaza was dat onder het mom van UNRWA, een ‘humanitaire’ tak van de VN, die gedwongen werd toe te geven dat sommige van haar leden Hamas hielpen tijdens en na het bloedbad van 7 oktober. Nu is het in Libanon de Interim Force van de Verenigde Naties in Libanon (UNIFIL) die Hezbollah actief helpt door zichzelf toe te staan ​​als menselijk schild te dienen. Premier Netanyahu heeft UNIFIL gesmeekt om posities te verplaatsen, zodat Israël de terroristen kan bereiken. Maar UNIFIL heeft dit geweigerd en zei: “We bevinden ons in het zuiden van Libanon onder een mandaat van de Veiligheidsraad, dus het is belangrijk om een ​​internationale aanwezigheid te behouden en de VN-vlag in het gebied te houden.” Begrijp dat UNIFIL sinds 1978 in Libanon aanwezig is. Daarom zijn de Verenigde Naties getuige geweest van het opslaan van duizenden raketten, de bouw van kilometerslange tunnels en de training en voorbereidingen van een groot leger voor een invasie in Israël. Toch deden ze niets om het te stoppen, noch sloegen ze alarm. Maar waarom zouden ze? Als het doelwit Israël is, dan is alles koosjer.

Iran

Hé, heb je die ene gehoord over de Iraanse grenswachten die het vuur openden op 300 Afghaanse vluchtelingen, waarbij ze op 60 na allemaal omkwamen? Natuurlijk niet, ondanks dat het afgelopen zondag aan de grens met Kalagan gebeurde. Geen Joden, geen nieuws.

De druk vanuit Washington op Israël blijft toenemen om de vergeldingsmaatregelen tegen Iran voor de 200 man sterke raketaanval van het islamitische regime op 1 oktober te temperen. Nu lijkt het erop dat Netanyahu bereid is ermee in te stemmen zijn hand af te houden, wat aangeeft dat de reactie zich zal concentreren op militaire doelen en niet kernenergie of olie. Dit is zeker een bescheiden reactie op de kracht van de Iraanse acties. Het lijkt mij echter dat Netanyahu zijn tijd afwacht, in de hoop op een nieuwe Amerikaanse regering. Als het Witte Huis van partij verandert, zal hij waarschijnlijk groen licht krijgen om het Iraanse nucleaire programma op een permanente manier aan te pakken.

De strijd van Israël is nog lang niet voorbij. Ten eerste is er de internationale strijd tegen de landen en collectieve nationale instanties die Israël blijven bekritiseren en veroordelen vanwege de strijd tegen degenen die niet alleen hebben gezworen ons land te vernietigen, maar er ook naar hebben gehandeld. Gisteren heeft de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Israel Katz, een moedige stap gezet tegen de Verenigde Naties, door secretaris-generaal Antonio Guterres tot persona non grata in Israël te verklaren en hem de toegang tot het land te ontzeggen. Hij schreef over X: “Iedereen die de gruwelijke aanval van Iran op Israël niet ondubbelzinnig kan veroordelen, zoals bijna elk land ter wereld heeft gedaan, verdient het niet om voet op Israëlisch grondgebied te zetten.” Katz ging verder met het veroordelen van Guterres omdat hij weigerde de wreedheden van Hamas van 7 oktober aan de kaak te stellen, en zei dat hij “herinnerd zal worden als een smet op de geschiedenis van de VN.”

Maar onze strijd speelt zich niet alleen af ​​in de politieke arena. Israël wordt nog steeds geconfronteerd met actieve fronten in Jemen, Iran, Libanon, Syrië, Irak en Gaza. Het gevaarlijkste van allemaal op dit moment zijn echter de terroristische aanslagen die vanuit de Westelijke Jordaanoever plaatsvinden. Dinsdag openden twee Palestijnen het vuur op een lightrailtrein, waarbij zeven doden vielen en nog veel meer gewond raakten. Ze werden allebei geneutraliseerd. Eén van de doden was een 33-jarige moeder die haar zoontje van 9 maanden beschermde. In dat ene korte moment doodden die twee gestoorde terroristen meer mensen met een pistool en een mes dan Iran met 190 ballistische raketten zou kunnen.

Vanavond, terwijl ik dit schrijf, heeft premier Benjamin Netanyahu een ontmoeting met zijn minister van Defensie, het hoofd van de Mossad, het hoofd van Shin Bet en zijn stafchef. Ze hebben al de toestemming om verder te gaan zoals zij dat het beste achten. Als ik morgen wakker word, kan het in een ander Midden-Oosten of zelfs een andere wereld zijn. Maar dat is niets nieuws. Het lijkt erop dat het ontwaken in een nieuwe wereld in deze streken steeds gebruikelijker wordt.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 560.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.