Eindtijd Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 19 december 2024

Persoonlijk van Amir

Shalom van onder de raketloze, raketvrije, sirene-gedempte lucht van de Jizreëlvallei! Wat een zegen is het om ’s ochtends naar je werk te kunnen rijden zonder één oog op de weg te hoeven houden en één oog omhoog te hoeven kijken. Het is waar dat we officieel geen vrede hebben. Er zijn nog steeds gevechten gaande in Gaza, Libanon, Syrië en de Westelijke Jordaanoever. De actie vindt echter voor het grootste deel buiten onze grenzen plaats, met zeer weinig terroristische aanvallen vanuit de lucht of op de grond.

Ik kan niet zeggen dat het weer is zoals het was vóór de zwarte dag van 7 oktober 2023. Het kan nooit meer zijn zoals het was. In sommige opzichten zijn we nu beter af dan toen. In andere opzichten zijn we slechter af.

• Positief is dat we zowel in het noorden als in het zuiden een bufferzone hebben. Terroristen kunnen niet langer zomaar de grens overstromen.
• We hebben ervoor gezorgd dat er voldoende camera’s, kilometers en wapens zijn om elke poging tot een Hamas-achtige redux vanuit Libanon, Syrië of Gaza neer te maaien.
• We hebben ook de mankracht, de wapens (zowel op de grond als in de lucht) en het leiderschap van Hamas en Hezbollah gedecimeerd, zodat we niets meer van hen te vrezen hebben.
• Ook Assad is uit Syrië verdwenen, en we hebben ervoor gezorgd dat de enorme voorraad wapens die hij heeft achtergelaten niet bruikbaar is voor welke rebellengroep dan ook die naar binnen zijn gestormd om het leiderschapsvacuüm op te vullen.
• Het is waar dat de Houthi’s er nog steeds van houden om zo nu en dan een raket op ons af te vuren, zodat ze zich relevant kunnen voelen, maar het zand loopt snel uit hun zandloper. De terugverdientijd komt eraan. U zult in het laatste nieuws hieronder zien dat het al is begonnen. Er komt wraak op de Houthi’s en het zal voor eens en voor altijd het laatste woord van de Iraanse as van het kwaad vernietigen.

Dat alles helpt mij om met echte hoop naar dit komende seizoen van Chanoeka en Kerstmis te kijken. Met beide feestdagen vieren we dat Gods voorziening precies op het juiste moment komt. Velen zullen zich verenigen met hun dierbaren om zich te verheugen over de geboorte van de Messias, terwijl degenen onder ons hier in Israël als families samen zullen komen om ons lichtfeest te vieren. Maar voor velen van ons Israëli’s zal de viering anders zijn dan het ooit was.

Denk aan een kind dat een Chanoeka-cadeau of een kerstcadeau krijgt. Er is vreugde, uitbundigheid. Ze kunnen schreeuwen en dansen en misschien zelfs door het huis rennen. Met elk voorbijgaand jaar kalmeert het feest echter geleidelijk. Vaak wordt de vreugde van een grootvader uitgedrukt met een glimlach, een knuffel en een dankjewel, allemaal vanuit het comfort van zijn favoriete stoel. Een deel van die verzachting is leeftijd en volwassenheid. Een groot deel ervan is echter levenservaring. Lijden en strijd brengen vaak de ziel tot rust. Deze Chanoeka zal vreugde zijn, maar deze zal gematigd zijn. Als volk zijn wij Israëli’s de afgelopen veertien maanden ouder geworden. Onze blijdschap wordt getemperd door zowel een zeer diep verdriet over wat zovelen van onze mensen hebben geleden als een groter perspectief waarin wordt erkend dat we dit vuur hebben overleefd, maar dat de mondiale vlammen van antisemitisme nog steeds branden.

Begrijp me niet verkeerd, er zal gelach en vreugde in mijn huis zijn als we het vieren. We zullen echter de tijd nemen om de gijzelaars te herdenken, om te bidden voor de families die dierbaren hebben verloren, en om Gods genezing te vragen voor onze gewonde soldaten en om tevredenheid voor degenen die deze Chanoeka buitenshuis zullen doorbrengen. Wij zullen de Heer smeken om Zijn beschermende hand op Israël te houden en wij zullen bidden voor de vrede van Jeruzalem.

Jemen

Waarom schiet Jemen raketten op Israël? Waarom zijn ze überhaupt in deze strijd? In het verleden kwam dat uitsluitend door Iran. Toen Iran zei een raket af te schieten, vroegen de Houthi’s: “Hoe hoog?” Maar nu de terroristische as van Iran is bezweken met de val van Syrië, heeft het feit dat deze groep maandag opnieuw een ballistische raket op Israël heeft afgeschoten geen zin. Dat zijn meer dan een half dozijn ballistische raketten en vijf drones sinds begin november. Het is net als de vijandelijke soldaat die weet dat zijn partij heeft verloren, maar weigert te stoppen met vechten. Vanwege zijn koppige domheid zal een kogel hem uiteindelijk uitschakelen. Die kogels komen al richting Jemen. Maandag voerde het Amerikaanse CENTCOM een precisieluchtaanval uit op een commando- en controlefaciliteit in de Jemenitische hoofdstad Sana’a. Vanuit deze faciliteit werden plannen gemaakt om oorlogsschepen en koopvaardijschepen van de Amerikaanse marine aan te vallen.

Vervolgens vuurden de Houthi’s, in het laatste nieuws van gisteravond, nog een raket af op Israël, en stuurden ze ook een drone. Ze wisten niet dat Israëlische F-16’s al onderweg waren naar de hoofdstad van Jemen. Zodra de Houthi-ballistische raket het Israëlische luchtruim bereikte, werd deze neergehaald door een Arrow 3-interceptor. De Arrow 3 is een geavanceerde, niet-explosieve interceptor die vijandelijke projectielen vernietigt door middel van kinetisch contact, waardoor de kernkop van de raket explodeert. Omdat hij zelf geen kernkop heeft, is de Arrow 3 lichter en sneller, maar moet hij ook supernauwkeurig zijn. Deze interceptor brak de Houthi-raket in stukken, maar bracht de kernkop niet tot ontploffing, die uiteindelijk ontplofte toen deze de grond raakte bij een lege school in Ramat Gan. Niemand raakte gewond. Ook de drone werd uitgeschakeld.

De Jemenitische rebellen kwamen er niet zo gemakkelijk vanaf. Veertien IDF-straaljagers vlogen Jemen binnen en lieten tientallen bommen vallen op doelen in de havens van Hodeidah, Ras Issa en Al-Salif. In de hoofdstad Sana’a werden brandstof- en olietanks en een elektriciteitscentrale getroffen. Deze gecoördineerde aanval is de eerste keer dat Israël de hoofdstad treft. Alle F-16’s volbrachten hun missies en keerden allemaal veilig terug naar huis. Zoals de Israëlische minister van Defensie Israel Katz na de aanval zei: “Wie zijn hand opsteekt tegen de staat Israël, zijn hand zal worden afgehakt. Wie ons kwaad doet, zal zevenvoudig worden geschaad.”

Libanon

We zijn in de derde week van het staakt-het-vuren en Israël blijft doelen in Libanon aanvallen. “Maar, Amir, betekent dit niet dat Israël zijn woord breekt?” Nee, dat is niet zo. Wij hebben beloofd om niet verder in Libanon door te dringen, en ons zelfs terug te trekken. We hebben echter ook gezegd dat we door zouden gaan met het vernietigen van alle aanvalswapens die door Hezbollah tegen ons zouden kunnen worden gebruikt. Deze “schoonmaak”-operaties gaan overal in het zuiden door. Als je mijn nieuwe thriller, The Sick Man’s Rage, al hebt gelezen, zul je de steden Metula, Israël, en Kfarkela, Libanon, herkennen als het gebied waar Nir Tavor en zijn team de grens overstaken in een ondergrondse tunnel. Maandag plaatste ik een foto op Telegram van een gedecimeerde Kfarkela en, daarboven uitstijgend, een sterke, intacte Metula. Dat ene schot vertelt het hele verhaal van de strijd tussen Israël en het Libanon van Hezbollah.

Gaza

Zal er een de gijzeling stoppen voordat Donald Trump terugkeert naar het presidentschap? Het is moeilijk te zeggen.

• Trump heeft actie beloofd als hij aan de macht is, maar dat zal nog een maand duren.
• Ook al is Hamas voor 95% vernietigd, ze proberen nog steeds de politieke macht te behouden.
• Momenteel is hun grootste troef de humanitaire hulp en de publieke opinie. Ze zeggen dat hun volk honger lijdt, en dat Israël de reden daarvoor is. Door het aantal slachtoffers op te blazen en het enorme aantal humanitaire vrachtwagens dat Israël naar Gaza heeft gestuurd leeg te laten lopen, krijgen ze de goedgelovige, liberale massa aan hun kant.
• Antisemitische bastions zoals de Verenigde Naties en de Wereldvoedselbank hebben Israël allemaal veroordeeld vanwege zijn belegeringsmentaliteit jegens de Gazanen.

De waarheid is dat Hamas de ingezonden voorraden steelt, voor zichzelf houdt wat ze willen hebben en de rest vervolgens tegen hoge prijzen aan burgers verkoopt.

Omdat hun leiderschap vrijwel verdwenen is, opereert Hamas nu meer als een criminele bende dan als een terroristische organisatie. Er is geen sprake van langetermijndenken. Hun plan is om alles te stelen wat ze kunnen en te vechten tot het allerlaatste menselijke schild. Dan hopen ze weg te rennen. Het probleem is dat de IDF al hun ontsnappingsmogelijkheden heeft geblokkeerd, en zelfs als ze zouden ontsnappen, is er geen land dat hen zou willen opvangen. Ze zijn paria’s, zelfs onder moslimlanden. De Verenigde Naties houden van hen, zolang ze blijven waar ze zijn. Maar ze willen ze zeker niet binnen hun grenzen, omdat ze de irritante meelopers zouden zijn die de golfkarretjes het zwembad in rijden bij de club. De beste handelwijze voor Hamas is zich nu over te geven, nu ze nog werkbare longen hebben. Dan kunnen ze bidden dat er voldoende genade aan hen wordt verleend, zodat ze de rest van hun leven in een gevangeniscel kunnen doorbrengen.

Judea en Samaria

Er is nog één setting voor een Iraanse aanval op Israël, en dat is op de Westelijke Jordaanoever en Samaria. Teheran probeert de Arabische bevolking op te hitsen om ze los te laten op de Israëlische bevolking. Dit heeft de IDF ertoe gebracht Rafael’s Sentry Tech-bewakingssysteem in te zetten, compleet met een op afstand bestuurbaar machinegeweer er bovenop.

Daarnaast zijn er regelmatig militaire operaties op de Westelijke Jordaanoever om leden van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) uit te roeien. Deze invallen zijn echter niet het enige waar de terroristen op moeten letten.

Nu alles in Gaza uiteen is gevallen, zijn deze twee primaire groepen op de Westelijke Jordaanoever met elkaar begonnen te vechten. Dat werkt voor ons. Laat de terroristen de terroristen bevechten, dan kan de IDF gewoon het geluid van het geweervuur ​​volgen en ze allemaal in hechtenis nemen.

Syrië

Zolang ik me kan herinneren is Syrië onze meest bittere vijand. Het Assad-regime zou op elk moment, samen met Rusland of Iran, of wie dan ook hun partner was, kunnen besluiten ons aan te vallen en door Noord-Israël heen te dringen. Maar nu is Assad weg, en dat geldt ook voor zijn regering. In feite is hij zo weg dat premier Benjamin Netanyahu dinsdag op de Syrische berg Hermon stond en beloofde dat Israël in ieder geval tot eind 2025 binnen de Syrische grenzen zal blijven. Voor degenen onder u in andere delen van de wereld klinkt dat misschien niet zo. als een enorme deal. Maar voor mij is mijn geest absoluut verbijsterd!

Toen Assad vluchtte, ging hij ervandoor met alleen zijn portemonnee, die toevallig gevuld was met honderden miljoenen dollars. Helaas was de uitrusting van zijn leger te uitgebreid om in zijn bagageruimte te passen, dus liet hij het allemaal achter voor de rebellen. Dat was geen goed nieuws voor Israël. Maar in plaats van onze handen te wringen en ons zorgen te maken over wat er zou gebeuren als dit wapen in de handen van deze groep zou vallen en dat wapen in de handen van die groep, namen Netanyahu en zijn regering een besluit. Het beste is om alles gewoon te vernietigen. En dat is wat ze de afgelopen week hebben gedaan.

Wat verbazingwekkend is, is hoe stil het is geweest.

• Er is geen publieke verontwaardiging vanuit de Verenigde Naties of de Europese landen.
• Zelfs de andere Arabische landen hebben zich stilgehouden. Waarom? Want als die wapens in verkeerde handen terechtkomen, kunnen ze binnen hun grenzen terechtkomen.
• Dus de wereld keek en keek boos, ging toen achter gesloten deuren en gaf elkaar een high five. Al die vliegtuigen, marineschepen, raketten, kanonnen en chemische wapens zouden geen enkel ander land meer lastig vallen.
• De enigen die ontsteld waren, waren de Russen en de Iraniërs, die hun financiële en materiële investeringen in vlammen zagen opgaan.
• Zelfs de rebellen die Syrië overnamen, maakten er geen stampij over. Ze zijn te druk bezig met het uitzoeken hoe ze Iran kunnen laten betalen voor de tienduizenden levens die verloren zijn gegaan in de oorlog, om zich zorgen te maken over het kiezen van iets waarvan ze weten dat het een verloren strijd met Israël zou zijn.

Zodra we ons werk in Syrië hebben afgerond, moeten we onze aandacht richten op het vernietigen van de Iraakse milities en het vernietigen van het Iraanse nucleaire programma dat zo dicht bij het verkrijgen van zijn felbegeerde wapen komt.

Ondertussen is Ahmed al-Sharaa de interim-leider van Syrië, en heeft de premier van zijn rebellengroep een vergelijkbare rol in het land overgenomen. Ondanks de geschiedenis van al-Sharaa met Al Qaeda en ISIS, presenteert hij een gematigde persoonlijkheid, waarbij hij zelfs zijn nom de guerre, Abu Muhammad al-Jolani, laat vallen om terug te gaan naar zijn geboortenaam. Toen een Britse delegatie hem maandag bezocht, verscheen hij niet alleen zonder hoofdbedekking, maar liet hij zich ook fotograferen met een vrouwelijk delegatielid dat ook niets op haar hoofd droeg. Als de rebellengroepen van Al Qaida of ISIS Damascus als eerste hadden bereikt, zou een dergelijke foto nooit zijn toegestaan. Het zal interessant zijn om te zien welke richting Syrië opgaat, vooral na de eerste verkiezingen die gepland zijn voor het voorjaar van 2025.

Er zijn nog steeds enkele zorgwekkende gebieden in Syrië. In het noorden verzamelt Turkije soldaten met als doel de Koerden uit te roeien. Omdat de Koerden van oudsher enigszins bondgenoten zijn van de VS en Israël, is het waarschijnlijk dat de Turkse president Erdoğan haast heeft om aan te vallen voordat Trump aan de macht komt. Er zijn ook radicale groepen in het hele land, bestaande uit extremisten als Al-Qaeda en ISIS.

Iran

Het islamitische regime in Teheran stort in. Tientallen jaren werk en honderden miljoenen dollars besteed aan het opbouwen van hun terreurnetwerk zijn allemaal in het zand gevallen. Afgezien van een middelmatige militie hier en daar, is hun enorme terroristenweb weggeblazen. Zelfs als ze het hart of de neiging hadden om een ​​nieuw netwerk uit te proberen, hebben ze het geld niet. Sinds de verkiezing van Trump is de Iraanse rial in een vrije val terechtgekomen. Het heeft de afgelopen maand ongeveer 10% van zijn waarde verloren en werd verhandeld tegen 777 rials tegen één Amerikaanse dollar.

Er is in het Midden-Oosten geen plaats meer waar Iran op internationaal niveau plannen kan maken en plannen kan maken. Daarom kijken ze nu naar Afrika. Teheran voert gesprekken met Soedan over de oprichting van een militaire haven in Port Sudan. Interessant genoeg werkt Rusland aan hetzelfde. Eens kijken, Rusland, Iran en Soedan… het begint hier een beetje naar Ezechiël 38 te ruiken.

Zoals je leest leven we in de eindtijd. De periode vlak voor de grote verdrukking zoals onder andere beschreven staat in het bijbelboek Daniël en Openbaring. Vind je het spannend? Maakt het je ongerust over hoe het verder moet? Maak daarom vandaag de keuze om een relatie met God aan te gaan. Dat gaat via zijn Zoon Jezus. Hoe? Kijk de video: Hoe kan ik God leren kennent over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.

Als je dat nog niet hebt gedaan, word dan lid van  het Telegram-kanaal van Amir Tsarfati. Onlangs passeerde het de 560.000 abonnees, en het neemt nog dagelijks toe. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar iedereen volledig op de hoogte kan worden gehouden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld, zonder angst om te worden gecensureerd.