Nieuwsbrief Behold Israel | Amir Tsarfati | 28 maart 2024

Dit was een zeer teleurstellende week, omdat Israël heeft gezien hoe de Verenigde Staten zich van hen afkeerde. Door middel van ultimatums, dreigementen om wapens achter te houden, stemonthoudingen en neerbuigende retoriek heeft de regering-Biden duidelijk gemaakt dat zij gelooft dat “vrede ten koste van alles” tussen Israël en Hamas noodzakelijk is voor een herverkiezing in november.

Dit ondanks een recente CAPS-Harris-enquête van Harvard waaruit bleek dat de Amerikanen Israël in overweldigende mate steunden. Bijna vier op de vijf ondervraagden spraken hun steun uit voor Israël en Hamas. Ruim twee op de drie zijn van mening dat Israël alles probeert te doen om het aantal slachtoffers tot een minimum te beperken. Dat zou je natuurlijk niet weten als je het nieuws volgt of aandacht schenkt aan de woorden van de partij die in Washington aan de macht is. Als dit je informatiebronnen zijn, zou je denken dat er op elke straathoek een pro-Palestijns protest plaatsvond, bevolkt door bezorgde burgers die diepbedroefd waren over de genocide die de kwaadaardige Joden pleegden tegen de hulpeloze inwoners van Gaza. Er wordt met geen woord gerept over bloedbaden of martelingen, of over systematische verkrachtingen, of over het gijzelen van vrouwen en kinderen.

Dit maakt allemaal deel uit van de strekking waar ik u maanden geleden voor waarschuwde, in de hoogtijdagen toen iedereen Israël steunde bij het wreken van 7 oktober. “Ga ze halen”, zeiden ze. ‘Ze moeten betalen, en jij moet jezelf in veiligheid brengen!’ Dus dat deed Israël. Maar nu deze mensen zien wat Israël moet doen om zichzelf veilig te stellen, schreeuwen ze allemaal: “Wacht! We dachten dat je gewoon naar binnen zou gaan en een paar leiders zou arresteren. Misschien een paar gebouwen bombarderen. Je weet wel, zoals je dat vroeger deed.” Wat ze zich niet realiseerden – en eerlijk gezegd ook wat Israël zich niet realiseerde – was dat de oude manier van doen niets anders was dan het omgaan met de symptomen van de ziekte. Wil Israël veilig zijn, dan moet de kankergezwel van Hamas worden verwijderd. De moeilijkheid was dat de kanker zich door heel Gaza verspreidde, garnizoenen in civiele en humanitaire centra, zoals scholen en ziekenhuizen, en zich ingravend in een enorm en ingewikkeld ondergronds tunnelsysteem.

Israël werd geconfronteerd met een nieuwe vorm van stedelijke oorlogvoering die nog nooit eerder was meegemaakt. De leiding van het Israëlische leger (IDF) werd geconfronteerd met de dubbele beschuldiging van het vernietigen van Hamas en het beschermen van de menselijke schilden waarachter de vijand zich had verborgen. In beide opzichten zijn zij in verbazingwekkende mate geslaagd.

Ik (Amir) ben niet de enige die dit zegt. Vorige week heb ik u gelinkt aan een Newsweek-opinieartikel geschreven door John Spencer, voorzitter van studies over stedelijke oorlogvoering aan het Modern War Institute (MWI) in West Point en mededirecteur van MWI’s Urban Warfare Project, getiteld: “Israël heeft meer maatregelen geïmplementeerd om burgerslachtoffers te voorkomen. dan enig ander volk in de geschiedenis”.

Deze week vervolgde dhr. Spencer met een ander artikel getiteld: “Israël heeft een nieuwe standaard voor stedelijke oorlogsvoering gecreëerd. Waarom zal niemand het toegeven?” Hij schrijft: ‘In mijn lange carrière als onderzoeker en adviseur op het gebied van stedelijke oorlogsvoering voor het Amerikaanse leger, heb ik nog nooit een leger gezien dat zulke maatregelen nam om de burgerbevolking van de vijand te dienen, vooral terwijl ze tegelijkertijd de vijand in precies dezelfde gebouwen bestreden. Volgens mijn analyse heeft Israël zelfs meer voorzorgsmaatregelen geïmplementeerd om schade aan burgers te voorkomen dan welk leger dan ook in de geschiedenis.”

Toch proberen de VS te dicteren hoe Israël de oorlog moet vervolgen. Vice-president Kamala Harris waarschuwde: “Elke grote militaire operatie in Rafah zou een grote vergissing zijn”, eraan toevoegend dat Washington “heel duidelijk was geweest in termen van ons perspectief op de vraag of dat wel of niet zou moeten gebeuren.”

Misschien wel het meest treffend van alles was het recente besluit van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, onder leiding van Rusland en China. Het eiste een staakt-het-vuren in Gaza. Er was geen veroordeling van Hamas voor het initiëren van de oorlog, en de vermelding van de vrijlating van gijzelaars hield geen verband met het staakt-het-vuren. In wezen bezorgde het Hamas een overwinning in de oorlog, door Israël te vertellen dat de strijd voorbij was en naar huis moest gaan. In plaats van een veto uit te spreken over de resolutie, onthielden de VS zich van stemming. Niets had de visie van deze regering op Israël duidelijker kunnen overbrengen. Als gevolg hiervan annuleerde premier Benjamin Netanyahu een staatsdelegatie die naar Amerika zou vertrekken. Wat zou het doel zijn?

Vroeger was het: “Zoals Amerika gaat, zo gaat de wereld.” Nu is dat omgekeerd. Het lijkt erop dat de ‘macht’ van Amerika dusdanig is aangetast dat ze niet meer in staat zijn om vrede te garanderen. Een voorteken van de Ezechiel 38 oorlog? 

Terwijl ik de wereld rondkijk, zie ik de Palestijnse vlag wapperen boven het stadscentrum van Luton, VK. In het Britse parlement stuurden 130 parlementsleden een brief naar de minister van Buitenlandse Zaken waarin ze aandrongen op een wapenembargo tegen Israël, daarbij verwijzend naar de niet-naleving door het land van de belachelijke resolutie van de VN-Veiligheidsraad over het staakt-het-vuren. In Spanje kwam premier Pedro Sánchez met de leiders van Ierland, Malta en Slovenië overeen om te werken aan de erkenning van een Palestijnse staat. De mondiale trend is weg van Israël, en ik verwacht volledig dat deze Amerikaanse regering daarin op de voet zal volgen.

Gaza

De grote leugens van Al Jazeera. Eind vorige week was er furore over een verhaal waarin werd beweerd dat Palestijnse vrouwen door IDF-troepen waren verkracht tijdens hun operatie tegen het Shifa-ziekenhuis in Gaza-stad. Al snel verspreidde het nieuws zich onder de goedgelovige tak van de internationale gemeenschap dat de Israëli’s niet anders waren dan Hamas. Ondertussen rook iedereen met gezond verstand een rat. Zeker, zondagavond moest Al Jazeera hun vrolijke berichtgeving over Israëlisch seksueel misbruik intrekken, waarbij ze toegaf dat de aanklager, een vrouw genaamd Jamila al-Hissi, de beschuldigingen had verzonnen om ‘de vurigheid en broederschap van de natie te wekken’. Geweldige journalistiek daar, Al Jazeera.

De strijd in het Shifa-ziekenhuis gaat door. Nogmaals, het is niet waar de IDF wil vechten. Het is waar Hamas hen dwingt om te vechten. De terroristen kozen bewust het slagveld in de hoop op een zo groot mogelijk aantal burgerslachtoffers. Dit is dezelfde reden waarom de IDF gedwongen werd in te breken in het Al-Amal Ziekenhuis in Khan Yunis en mogelijk ook actief is in het Nasser Ziekenhuis. In Al-Amal zijn grote aantallen terroristen gedood of gevangengenomen, en de IDF werkt nu aan het egaliseren van de grond rond de faciliteit.

Libanon en Syrië

De luchtaanvallen van de IDF tegen terroristische buitenposten en pakhuizen in Libanon en Syrië gaan door. Dinsdagavond raakten straaljagers een gebouw in Zuid-Libanon, waarbij zeven doden vielen, onder wie leden van de terreurgroep al-Jama’a al-Islamiyya die van plan waren Israël te infiltreren voor een aanval. Als reactie daarop vuurde Hezbollah dertig raketten af ​​op de Israëlische stad Kiryat Shmona. De meesten werden neergehaald door de Iron Dome of vielen ongevaarlijk. Drie daarvan hadden echter hun doel bereikt, waarvan er één resulteerde in de dood van de 38-jarige Zaher Bashara.

Eerder deze week lanceerde de IDF een zaterdagavondaanval waarbij een wapenopslagplaats van Hezbollah in Baalbek in de Bekavallei werd vernietigd. De terroristische groep nam wraak door vijftig Katyusha-raketten af ​​te vuren op een IDF-basis op de Golanhoogte, zonder enig resultaat. De raketlanceringen waarschuwden de IDF voor de locatie van de lanceerinrichtingen, en de Hezbollah-soldaten kregen dientengevolge een luide en vurige erkenning van hun daden.

Rusland

Vrijdag kwamen vier Tadzjiekse moslims de concertzaal Crocus City buiten Moskou binnen en openden het vuur met automatische wapens. Tegen de tijd dat ze klaar waren, waren 137 mensen dood en liggen er nog ruim 180 in het ziekenhuis. Het is onvoorstelbaar hoeveel angst de slachtoffers hebben doorstaan. De Islamitische Staat Khorasan Provincie (ISIS-K) eiste onmiddellijk de verantwoordelijkheid op en gaf een video vrij van hun acties in de hal. Ondanks de erkenning van ISIS-K  is Rusland nu wanhopig op zoek naar eventuele banden die de daders mogelijk hebben gehad met Oekraïne. Alle vier de verdachten hebben al schuld bekend bij de rechtbank. Tijdens de hoorzitting vertoonden ze allemaal tekenen van marteling, en er zijn video’s gelekt waarop duidelijk te zien is hoe leden van de Russische Spetsnaz op brute wijze de bekentenissen afdwingen. Stel je de opschudding eens voor als het een Israëliër zou zijn die een moslimverdachte martelt. Maar geen Joden; geen nieuws.

Let op – Dit is een vertaalde wekelijkse nieuwsbrief uit het Engels van Amir Tsarfati van Behold Israel. Dit gaat over de ontwikkelingen in het Midden Oosten en hoe je dit kunt duiden met de Bijbelse Profetieën.

Je kunt dit rechtstreeks – in het Engels – ontvangen door je in te schrijven op de website van Behold Israel. In de engelstalige nieuwsbrief vind je ook alle links naar de bronnen waar de informatie is te verifiëren.